Pod koniec czerwca w kalendarzach firmowych coraz częściej pojawiają się notatki typu: „wychodzę o 12:00 – apel u dziecka”, „przyjdę później – zakończenie przedszkola”, „proszę o zgodę na wcześniejsze wyjście – występ córki”.

I choć dla pracodawcy może to być tylko godzina czy dwie, z punktu widzenia pracownika – to moment, którego nie da się powtórzyć.
To coś więcej niż obowiązek. To obecność.
A tej nie da się zaplanować po godzinach.

I właśnie w takich chwilach firmowy system – i kultura organizacyjna – przechodzą test dojrzałości.

Co mówi prawo pracy? Wyjścia prywatne są możliwe. Ale trzeba je odpracować.

Zgodnie z art. 151 § 2¹ Kodeksu pracy:

„Pracownik może za zgodą pracodawcy wyjść z pracy w czasie pracy w celach prywatnych, pod warunkiem odpracowania tej nieobecności w terminie uzgodnionym z pracodawcą. Odpracowanie nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.”

Co to oznacza w praktyce?

• Pracodawca może wyrazić zgodę na wcześniejsze wyjście lub późniejsze przyjście z powodu prywatnego – np. uroczystości szkolnej, wizyty lekarskiej czy spraw rodzinnych.

• Pracownik powinien odpracować ten czas – w uzgodnionym terminie, najlepiej w tej samej dobie pracowniczej.

• Odpracowanie nie powoduje naliczenia nadgodzin, o ile mieści się w dobowej normie czasu pracy.

To rozwiązanie elastyczne, bezpieczne i dopuszczone przez prawo. Ale jak to często bywa – diabeł tkwi w organizacji.

Pojedyncze przypadki czy codzienność, którą trzeba zorganizować?

W wielu firmach takie prośby są załatwiane „na szybko”: telefon do kierownika, SMS, wiadomość na komunikatorze albo zwykła rozmowa przy ekspresie do kawy.
I niby wszystko działa… do momentu, w którym zaczyna się chaos:

• HR nie wie, czy pracownik był w pracy 8 godzin, czy 7,5.

• Przełożony nie pamięta, komu pozwolił wyjść wcześniej.

• Księgowość nie wie, jak ująć to w ewidencji.

• A pracownik – choć był lojalny i zgłosił wszystko zgodnie z ustaleniami – ma poczucie, że „zaległości” mogą się kiedyś zemścić.

Dlatego warto te drobne codzienne sytuacje uporządkować.
Nie po to, by wszystko kontrolować. Ale po to, by budować wzajemne zaufanie na przejrzystych zasadach.

I tu właśnie pojawia się Empliset.

Stworzyliśmy to narzędzie z myślą o takich sytuacjach – codziennych, powtarzalnych, niepozornych, a jednak kluczowych dla kultury organizacyjnej.

W Emplisecie pracownik może:

• złożyć wniosek o wcześniejsze wyjście lub późniejsze przyjście,

• wskazać termin odpracowania,

• automatycznie przekazać go do akceptacji menedżera,

• mieć pewność, że wszystko jest odnotowane i zgodne z prawem.

HR natomiast:

• widzi, kto i kiedy zgłaszał taką potrzebę,

• ma jasność w zakresie ewidencji czasu pracy,

• może raportować zgodnie z przepisami – bez luk i improwizacji.

A menedżer?
Nie musi przeszukiwać skrzynki mailowej. Wszystko ma w jednym miejscu.

Zarządzanie zaufaniem. Nie tylko obecnością.

Mówimy dziś dużo o elastyczności, work-life balance, empatii w przywództwie. Ale to właśnie takie sytuacje – jak zakończenie roku szkolnego – pokazują, czy za tymi słowami idą systemowe rozwiązania, czy tylko ładne hasła.

W kulturze organizacyjnej zbudowanej na zaufaniu:

• pracownik nie boi się poprosić,

• przełożony ma narzędzia, by odpowiedzieć mądrze,

• a HR nie musi łatać niedopowiedzianych historii.

Podsumowując:

• Wyjścia prywatne są dopuszczalne na mocy przepisów – pod warunkiem odpracowania.

• Mogą stać się częścią kultury elastyczności i wzajemnego szacunku.

• Wymagają jednak narzędzi – takich jak Empliset – które zadbają o transparentność, porządek i zgodność z przepisami.

Bo nowoczesna firma to nie tylko miejsce pracy.
To przestrzeń, w której można być pracownikiem, rodzicem i człowiekiem – bez konfliktu ról.